***
Nie bez powodu ta japonska formacja okreslana jest dosc powszechnie mianem najwiekszych ekscentryków muzycznego undergroundu przelomu wieków. W istocie bowiem Satanicpornocultshop to muzyczny homunkulus, którego istnienie trudno jest sobie wyobrazic poza swiatem cyfrowych technologii hi-fi, internetu, blyskawicznego przeplywu informacji oraz absolutnej globalizacji i homogenizacji wszelkich form kulturowych. Muzyka Sataniców jest programowo eklektyczna, pladrofoniczna, eksperymentalna i nieustannie sciera sie z kiczem w potyczkach nie zawsze zwycieskich. A jednak niepokoi i moze zachwycac, choc bez watpienia nie kazdego i nie za kazdym razem, ujawniajac raz po raz swe niepokorne oblicze, przegladajace sie nieustannie w zwierciadlach rock'n'rolla (powracajacy bez przerwy cover Candy Says Lou Reeda), hip hopu, elektronicznej awangardy i ordynarnego popu (niemal nuzace upodobanie do jednego, tragicznego, numeru Kylie Minogue). Na pewnej plaszczyznie zespól ten jest odpowiednikiem Muslimgauze'a - dekonstruujac z upodobaniem artystyczne kody wspólczesnosci, choc przyznajmy - genialny Jones byl przy szalonych Japonczykach artysta szlachetnie jednorodnym i cudownie wrecz czytelnym w swym upodobaniu do muzycznej arabszczyzny. Orochi..., ostatnie objawienie egzotycznego kolektywu, to z pewnoscia album zaslugujacy na uwage i uznanie. Tradycyjnie juz poraza znakomita produkcja i nie zaskakuje muzyczny koktajl Molotowa lejacy sie z glosników. Jest tu i ulubiony przez Japonczyków dreamy pop z eterycznymi zenskimi wokalami, i hiphopowy groove, i slady psychodelii, i improwizowane szalenstwa na styku elektroniki i rock'n'rolla, sa wreszcie i covery, z nieoczekiwana wersja Por Que Te Vas, przebojowego tematu z genialnego filmu Saury, Nakarmic kruki. Satanicpornocultshop to ekscentryczna muzyczna bestia zywiaca sie bez skrepowania ochlapami awangardy i popkultury, które po strawieniu wyrzuca z siebie, nie baczac na opinie krytyki i zachwyty odbiorców. Az dziw bierze, ze to ekscentryczne cudo ukazalo sie nad Wisla. Choc, zwazywszy na ostatnie poczynania rodzimych wydawców niezaleznych, moze nie jest to az tak dziwne? Gratulacje.
Dariusz Brzostek / GAZ-ETA


***

Frazzlingly dense art-damaged cut-up The seventh full-length album from the ever-prolific Satanicpornocultshop finds their frazzling, hyper-dense mode of information cut-up further refined as razor-sharp pop satire. gOrochi...h is an unusual, utterly unclassifiable mixture of squelchy electronics, pop songs, digital noise, easy-listening homage, hip-hop collage, and assorted sonic clutter bent and stretched into surreal contortions. Whether on the reggae inflections of gPorque Te Vash or gDreams Are My Reality (Reprise)h, the hyper-informatic hip-hop of the Snoop Dogg-sampling gDop_Jod...h or even the digitally scrambled covers of songs by Missy Elliott or Vashti Bunyan, Satanicpornocultshopfs anarchically intricate grasp of music-as-sound is as uniquely uncompromising as ever.
http://www.sonore.com